Adverse Childhood Experiences (ACE)
Belangrijk onderzoek dat inzicht geeft in de langetermijngevolgen van negatieve gebeurtenissen in het vroege leven
Inleiding
De Adverse Childhood Experiences (ACE)-studie, die de Amerikaanse artsen Vincent Felitti en Robert Anda in 1998 publiceerden, heeft bewijs geleverd voor ongunstige langetermijngevolgen van ingrijpende ervaringen in de kindertijd of vroegkinderlijke traumatisering door kindermishandeling en andere problemen, zoals middelengebruik, psychische ziekte, geweld en/of criminaliteit in het gezin.
Het begrip ACE
Voor adversity is geen echt mooie Nederlandse vertaling voorhanden. Het woordenboek geeft moeilijkheden, tegenspoed en rampspoed aan. Ik vind ingrijpend, beschadigend of overweldigend het dichtst in de buurt komen. Dus dan hebben we het bij childhood adversity dus over ingrijpende, beschadigende of overweldigende ervaringen in de kindertijd of jeugdervaringen.
De term ‘ingrijpende jeugdervaringen’ is een vlag die de lading goed dekt en die je steeds vaker tegenkomt. Een andere term die passend is en misschien zelfs wel prettiger in de mond ligt is early life stress. En wat dacht je van nare jeugdervaringen?
Ik schreef al eerder over adversity op de Relaxicon pagina over trauma.
Hoe het gekomen is
We schrijven 19851. Dr. Felitti, hoofd van Kaiser Permanente’s2 revolutionaire kliniek voor preventieve geneeskunde, kon niet begrijpen waarom de voorgaande vijf jaar steeds meer dan de helft van de deelnemers aan zijn obesitasprogramma voortijdig met dit programma stopten.
Hij besloot hier onderzoek naar te doen, wat aanvankelijk weinig opleverde. Zo bleef er uiteindelijk weinig anders over dan persoonlijke interviews afnemen bij enkele honderden uitvallers. Felitti ontwikkelde een vragenlijst die bij de uitvallers werd afgenomen. Wekenlang kwamen er geen bijzonderheden uit. Geen onthullingen. Geen aanwijzingen.
Het keerpunt kwam – zoals wel vaker met belangrijke wetenschappelijke ontdekkingen – bij toeval. Dr. Felitti nam de zoveelste vragenlijst af bij een ex-patiënt uit zijn obesitasprogramma: hoeveel woog je toen je werd geboren? Hoeveel woog je toen je naar de lagere school ging? Hoeveel woog je toen je naar de middelbare school ging? Hoe oud was je toen je seksueel actief werd? Hoe oud was je toen je trouwde?
“Ik versprak me”, vertelt Felitti, waarschijnlijk vanuit ongemak over de vraag naar wanneer iemand seksueel actief werd. (Ondanks dat dokters veel training krijgen in het onderzoeken van lichamen en dit vervolgens zonder enige aarzeling kunnen uitvoeren, krijgen ze weinig oefening in het gesprek over wat patiënten zoal met die lichamen doen …)
”In plaats van dat ik vroeg ‘hoe oud was je toen je voor het eerst seksueel actief werd’, vroeg ik ‘hoeveel woog je toen je voor het eerst seksueel actief werd?’ De betreffende vrouw antwoordde ‘veertig pond’.”
Felitti begreep niet wat hij hoorde en stelde nogmaals dezelfde ‘verkeerde’ vraag. De vrouw gaf hetzelfde antwoord en barstte in tranen uit. “Het was toen ik vier jaar was, met mijn vader.”
Toen begreep dr. Felitti wat hij gevraagd had.
“Ik herinner me dat ik dacht, ‘dit is pas het tweede geval van incest in mijn 23-jarige carrière’. Ik had geen idee wat ik met deze informatie moest doen. Tien dagen later overkwam me precies hetzelfde. Het was heel verwarrend. Steeds meer mensen vertelden over seksueel misbruik tijdens hun jonge jaren. Ik dacht ‘dit kan niet waar zijn. We zouden het toch weten als dit echt zo zou zijn? Iemand zou het me toch verteld hebben tijdens mijn artsenopleiding?’”
Vervolgonderzoek
Er werden checks gedaan met de nieuwe vraag die zoveel onverwachte info bleek op te leveren. Vragenlijsten werden opnieuw gevalideerd en de onderzoekers konden steeds betere conclusies trekken. Het werd duidelijker dat obesitas voor ernstig obese patiënten niet altijd een probleem was, maar vaak juist een oplossing! Een oplossing om maar niet aantrekkelijk te zijn voor mannen bijvoorbeeld. Dunner worden bleek dus emotioneel zeer bedreigend te kunnen zijn.
Omdat er aanvankelijk nogal sceptisch werd gereageerd op dr. Felitti’s resultaten – er waren nog maar enkele honderden patiënten geïnterviewd (een erg kleine onderzoekspopulatie dus) – werd het onderzoek verder opgeschaald en uitgebreid.
De ACE-studie
We spoelen even een aantal jaren door (lees deze boeiende [Engelstalige] bron voor een uitgebreid verhaal over het tot stand komen van de ACE-studie).
Er werden uiteindelijk ruim 17.000 mensen geïnterviewd. De ACE-studie werd in 1998 gepubliceerd. In deze studie werd een duidelijk verband aangetoond tussen het tijdens de jeugd blootgesteld zijn aan emotioneel-, seksueel- of fysiek misbruik of mishandeling of een disfunctionerend gezin enerzijds, en risicovol gedrag en gezondheidsproblemen op latere leeftijd anderzijds.
Wat zijn de 10 beschreven ACE’s?
Er zijn tien verschillende ingrijpende ervaringen in de kindertijd beschreven3, waarvan is aangetoond dat ze de kans op gezondheidsproblemen op lange termijn vergroten. Ze worden onderverdeeld in drie soorten.
Misbruik
Psychisch
Fysiek
Seksueel
Verwaarlozing
Emotioneel
Fysiek
Disfunctionerend gezin
Ouder met verslavingsproblemen
Ouder met een psychische ziekte
Echtscheiding van de ouders
Getuige van geweld tussen de ouders
Een ouder in de gevangenis
De onderzoeksresultaten vertaald
De ACE-studie kun je als PDF hieronder vinden. De resultaten heb ik voor je vertaald.
