Ik kreeg laatste een tip over een leuk filmpje. Een filmpje dat het oeverloze gezwam op de hak neemt dat wel eens dreigt te gebeuren tijdens gesprekstherapieën.
Ik geloof dat actie en interactie ontstaan zijn vanuit onze overlevingsinstincten. Deze zijn per definitie zo ingericht om de aandacht te krijgen van onze ouders en zo de liefde en de voeding en de rust en regelmaat etc... te krijgen die ons groot doen worden.
Dat instinct wordt een second nature en kan ons helpen, maar vaker nog... in de weg zitten. Gedragingen als slachtofferschap, please gedrag, houden ons weg van onze ware Zelf.
Het moment dat je daar zicht op krijgt is ook het moment waarop je kunt zeggen: "Stop met dit gedrag, het helpt je niet langer, het gaat storen en vertroebelt het Werkelijke contact.
Grappig filmpje. Doet mij denken aan het volgende: Wanneer ik ‘autoriteiten’ tegenkom met een neiging om eigen gedrag te vergoelijken. En tegelijkertijd gedrag (waar een ander last van heeft) te bagatelliseren. Vervolgens ook nog eens een ander angst aan praat. Dan slaat mijn amygdala aan. Denk: ‘Stop it!’.
Uiteraard in een interactie van in de dramadriehoek verkeren (overleving van vroeger) en ZELF naar de winnaarsdriehoek bewegen kan helpend zijn.
(Levens) kunst daarbij is wel om je (plastische) brein te herconditioneren. Om van het ene gedeelte van het brein naar het cognitieve te gaan en zo een beslissing te kunnen nemen. Hoe dát in z’n werk gaat. Daar is meer voor nodig dan alleen praten of denken. Do it!
Mijn compassie gaat uit naar mensen waarbij ‘stop it’ niet zo eenvoudig is. Desondanks wel smakelijk kunnen lachen om dit filmpje.
Inderdaad: voor veel mensen is "Stop it!" niet makkelijk. Tegelijk denk ik dat het ook voor die mensen (waarvan ik er zelf ook een ben in een aantal opzichten; wie is zonder deuken en schrammen uit z'n opvoeding gekomen?) dat het vermogen tot zelfspot, bijv. in de vorm van kunnen lachen om zo'n filmpje, belangrijk is om het allemaal niet zwaarder te maken dan het al was.
Dat was voor mij reden om het te plaatsen, en fijn dat jij er (ook) om kon lachen.
🤣 Hoe lastig het leven ons soms toeschijnt, is zo'n relativerend filmpje toch heel grappig. Humor en zelfrelativering zijn onontbeerlijk voor het evenwicht.
Ik geloof dat actie en interactie ontstaan zijn vanuit onze overlevingsinstincten. Deze zijn per definitie zo ingericht om de aandacht te krijgen van onze ouders en zo de liefde en de voeding en de rust en regelmaat etc... te krijgen die ons groot doen worden.
Dat instinct wordt een second nature en kan ons helpen, maar vaker nog... in de weg zitten. Gedragingen als slachtofferschap, please gedrag, houden ons weg van onze ware Zelf.
Het moment dat je daar zicht op krijgt is ook het moment waarop je kunt zeggen: "Stop met dit gedrag, het helpt je niet langer, het gaat storen en vertroebelt het Werkelijke contact.
Oftewel: "Stop it!!"
Yes, Tom, daar kan ik het helemaal mee eens zijn, dank voor je reactie en aanvulling!
Grappig filmpje. Doet mij denken aan het volgende: Wanneer ik ‘autoriteiten’ tegenkom met een neiging om eigen gedrag te vergoelijken. En tegelijkertijd gedrag (waar een ander last van heeft) te bagatelliseren. Vervolgens ook nog eens een ander angst aan praat. Dan slaat mijn amygdala aan. Denk: ‘Stop it!’.
Uiteraard in een interactie van in de dramadriehoek verkeren (overleving van vroeger) en ZELF naar de winnaarsdriehoek bewegen kan helpend zijn.
(Levens) kunst daarbij is wel om je (plastische) brein te herconditioneren. Om van het ene gedeelte van het brein naar het cognitieve te gaan en zo een beslissing te kunnen nemen. Hoe dát in z’n werk gaat. Daar is meer voor nodig dan alleen praten of denken. Do it!
Mijn compassie gaat uit naar mensen waarbij ‘stop it’ niet zo eenvoudig is. Desondanks wel smakelijk kunnen lachen om dit filmpje.
Dank voor je reactie, Daan!
Inderdaad: voor veel mensen is "Stop it!" niet makkelijk. Tegelijk denk ik dat het ook voor die mensen (waarvan ik er zelf ook een ben in een aantal opzichten; wie is zonder deuken en schrammen uit z'n opvoeding gekomen?) dat het vermogen tot zelfspot, bijv. in de vorm van kunnen lachen om zo'n filmpje, belangrijk is om het allemaal niet zwaarder te maken dan het al was.
Dat was voor mij reden om het te plaatsen, en fijn dat jij er (ook) om kon lachen.
Alle goeds gewenst, hartelijke groet,
Ronald
🤣 Hoe lastig het leven ons soms toeschijnt, is zo'n relativerend filmpje toch heel grappig. Humor en zelfrelativering zijn onontbeerlijk voor het evenwicht.
Jaaa, Liesbeth, belangrijk om onszelf niet al te serieus te nemen. 😉