In een indringend interview deelt Dr. Bessel van der Kolk, een van de meest invloedrijke psychiaters van deze tijd, zijn inzichten over trauma en de langdurige effecten ervan op lichaam, brein en geest.
Bedankt voor je artikel. Ik heb mij de afgelopen jaren in diverse onderwerpen verdiept. Ook via zijn boek, e.d. Zeer helder zijn de woorden en bevindingen van deze man. En belangrijker nog….het resoneert bij mij.
Bij de GHIA groep vind ik trouwens die co-regulatie en verbinding.
Voor mijn systeem kan praten met anderen dysregulerend werken. Met deze ervarings-kennis en deskundigheid werk ik 12 uur bij de GGZ (herstelondersteuning). Maar het lijkt soms een lange en ontmoedigende weg. Ondanks dat er veranderingen waarneembaar zijn.
Mijn manager gaf laatst aan dat er een goede onderbouwing moest komen naar de organisatie: waarom meer lichaamsgerichte herstelondersteunende modules bij de herstelacademie? Wellicht kan ik dit artikel laten lezen. Hoef ik niet te praten :-) Groetjes!
Jaaaa, Daniëlle, dank voor je respons. Mooi hoe je dat beschrijft en herkenbaar wel hoor, die dysregulering van gepraat. Hopelijk is je manager bereid het artikel te lezen, keep me posted!
Moet er van huilen. Eindelijk wordt inzichtelijk gemaakt wat de trauma’s innerlijk bij me veroorzaken. De chaos onder woorden gebracht. Wat ik ‘een muur opwerpen’ noem en niet kon uitleggen, niet snapte van mezelf, is nu verklaard. ‘Je weet niet of je gaat ontploffen of ineenstorten. Het maakt het ook zo lastig voor de buitenwereld om te begrijpen wat er speelt: je lijkt ‘vlak’ of ‘ongeïnteresseerd’, terwijl je vanbinnen juist overspoeld wordt. Van der Kolk benadrukt dat deze toestand geen karakterfout is, maar een neurologische verdedigingsstrategie van het lichaam.’ Dank Ronald.
Dag Laura, dank voor je respons. Fijn dat het artikel je inzichten heeft gegeven en je ook jezelf misschien weer wat beter gaat begrijpen. Voor veel mensen helpt het ook om meer compassie te voelen voor zichzelf. En zou ik je mogen attenderen op deze website, waar Saskia en ik wekelijks een beweegles geven voor mensen met een snel-activeerbaar zenuwstelsel: https://www.terugnaarhetmidden.nl ...
“Je lijf staat strak van de spanning, maar je voelt niets dat richting geeft.” Raakt me. Goed in een crisis en het helpen van anderen maar geen eigen doelen om naar toe te werken.
Dank je Ronald voor dit doorwrochte artikel. De uitleg over "wat schermen ons afnemen" is overduidelijk aan de gang.
Ik lees een boek van Cindy Engel PhD. De titel: Another Self - How your body helps you understand others.
Zij schrijft ook heldere taal en hoewel een wetenschappelijk boek nodigt het steeds uit om verder te lezen. Ik kreeg het te leen van een yogaleerling.
In haar boek lees ik allerlei wetenschappelijke onderzoeken die jou zeker bekend zijn en onder meer dat mensen die hun "zorg"rimpel in hun voorhoofd hebben laten inspuiten met botox, niet meer de emotie kunnen voelen die bij de frons hoort. Dat is aan de ene kant fijn voor zorgelijke mensen ware het niet dat ze die emotie ook niet meer kunnen herkennen bij anderen. De proef is ook gedaan in bij zwaar depressieve mensen. Ook zij bleken zich lichter te voelen.
Ik heb het twee keer gelezen. Het staat er echt. Dus niet alleen de schermen weken ons los van elkaar. Ook het beïnvloeden van onze gezichtsspieren (verlammen en vullen) werkt dat in de hand.
Dank voor je respons, Liesbeth! Ik ga het boek eens checken, klinkt interessant. Ja, dat gebotox doet inderdaad iets met ons gevoel, maar omdat het onze mimiek beïnvloedt, doet het ook iets met onze relaties met anderen. Een bijzondere ontwikkeling, tikje vervreemdend en bizar wel.
Bedankt voor je artikel. Ik heb mij de afgelopen jaren in diverse onderwerpen verdiept. Ook via zijn boek, e.d. Zeer helder zijn de woorden en bevindingen van deze man. En belangrijker nog….het resoneert bij mij.
Bij de GHIA groep vind ik trouwens die co-regulatie en verbinding.
Voor mijn systeem kan praten met anderen dysregulerend werken. Met deze ervarings-kennis en deskundigheid werk ik 12 uur bij de GGZ (herstelondersteuning). Maar het lijkt soms een lange en ontmoedigende weg. Ondanks dat er veranderingen waarneembaar zijn.
Mijn manager gaf laatst aan dat er een goede onderbouwing moest komen naar de organisatie: waarom meer lichaamsgerichte herstelondersteunende modules bij de herstelacademie? Wellicht kan ik dit artikel laten lezen. Hoef ik niet te praten :-) Groetjes!
Jaaaa, Daniëlle, dank voor je respons. Mooi hoe je dat beschrijft en herkenbaar wel hoor, die dysregulering van gepraat. Hopelijk is je manager bereid het artikel te lezen, keep me posted!
Wat een heldere en bruikbare samenvatting. Dank Ronald.
Graag gedaan, Bart! (Ik heb er zelf ook veel aan gehad.)
Yes.
Moet er van huilen. Eindelijk wordt inzichtelijk gemaakt wat de trauma’s innerlijk bij me veroorzaken. De chaos onder woorden gebracht. Wat ik ‘een muur opwerpen’ noem en niet kon uitleggen, niet snapte van mezelf, is nu verklaard. ‘Je weet niet of je gaat ontploffen of ineenstorten. Het maakt het ook zo lastig voor de buitenwereld om te begrijpen wat er speelt: je lijkt ‘vlak’ of ‘ongeïnteresseerd’, terwijl je vanbinnen juist overspoeld wordt. Van der Kolk benadrukt dat deze toestand geen karakterfout is, maar een neurologische verdedigingsstrategie van het lichaam.’ Dank Ronald.
Dag Laura, dank voor je respons. Fijn dat het artikel je inzichten heeft gegeven en je ook jezelf misschien weer wat beter gaat begrijpen. Voor veel mensen helpt het ook om meer compassie te voelen voor zichzelf. En zou ik je mogen attenderen op deze website, waar Saskia en ik wekelijks een beweegles geven voor mensen met een snel-activeerbaar zenuwstelsel: https://www.terugnaarhetmidden.nl ...
Alle goeds gewenst, nogmaals dank!
“Je lijf staat strak van de spanning, maar je voelt niets dat richting geeft.” Raakt me. Goed in een crisis en het helpen van anderen maar geen eigen doelen om naar toe te werken.
Dank je Ronald voor dit doorwrochte artikel. De uitleg over "wat schermen ons afnemen" is overduidelijk aan de gang.
Ik lees een boek van Cindy Engel PhD. De titel: Another Self - How your body helps you understand others.
Zij schrijft ook heldere taal en hoewel een wetenschappelijk boek nodigt het steeds uit om verder te lezen. Ik kreeg het te leen van een yogaleerling.
In haar boek lees ik allerlei wetenschappelijke onderzoeken die jou zeker bekend zijn en onder meer dat mensen die hun "zorg"rimpel in hun voorhoofd hebben laten inspuiten met botox, niet meer de emotie kunnen voelen die bij de frons hoort. Dat is aan de ene kant fijn voor zorgelijke mensen ware het niet dat ze die emotie ook niet meer kunnen herkennen bij anderen. De proef is ook gedaan in bij zwaar depressieve mensen. Ook zij bleken zich lichter te voelen.
Ik heb het twee keer gelezen. Het staat er echt. Dus niet alleen de schermen weken ons los van elkaar. Ook het beïnvloeden van onze gezichtsspieren (verlammen en vullen) werkt dat in de hand.
Ik kijk nu met argusogen de gebotoxte mens aan.
Nogmaals dank Ronald.
Dank voor je respons, Liesbeth! Ik ga het boek eens checken, klinkt interessant. Ja, dat gebotox doet inderdaad iets met ons gevoel, maar omdat het onze mimiek beïnvloedt, doet het ook iets met onze relaties met anderen. Een bijzondere ontwikkeling, tikje vervreemdend en bizar wel.
❤️