Een klein moment met een parel van wijsheid. Een jongetje zonder copingstrategieën, ademhalingstechnieken, positieve affirmaties of mentale trucs. Hij ervoer simpelweg wat er was.
Zeer geïnspireerd door dit artikel. Dank. Mooie reminder.
De woorden ‘je hoeft nu even niets te doen’ las ik laatst. Dat kwam als taal slechts op mij af. En ketste metaforisch terug. Heel lastig te verteren bij stress.
En dan sluit dit onverwachts aan (en komt het nu op een ander … ik voel…emotioneel niveau ‘binnen’). Dankbaar.
Daarna heb ik op chatgtp: ‘Reappraisal vs. Wu wei’ ingetikt. Heel interessant. Vooral omdat er binnen de GGZ en op scholen verschillende denkwijzen/ protocollen leven.
Vanmorgen was ik mij aan het verdiepen in het onderwerp: signaleringskompassen voor leerlingen.
(Lijkt mijn inziens op de W.R.A.P- Welness Recovery Action Plan van Copeland). Deze trainingen worden trouwens bij de GGZ gefaciliteerd.
Nog een kleine zijstap (in deze brei van woorden ) neem ik door een mail uit mijn e-mail inbox te delen: ‘De scholen starten bijna. Veel leerkrachten hebben geen kennis van neurodivergentie.
Vanuit onkunde kan er onjuist gehandeld worden, waardoor gedrag escaleert.
Vul het Happy SignaleringsKompas in en geef het document aan de leerkracht. Je kind en de leerkracht zullen je dankbaar zijn.’
Dus ik was lekker iets aan het doen.
Weer terug naar het artikel. ‘Gewoon zenuwachtig zijn!’
En dan toch volgens Russische (?) maatstaven wonderlijk piano kunnen spelen.
(Nog) niet iedereen kan zenuwachtig zijn én presteren. Of ‘zijn’ in complexe situaties. Ik in ieder geval zeker (nog) niet. Het blijft oefenen.
Complex hoe o.a menselijk gedrag, het zenuwstelsel én Westerse en Oosterse conditioneringen ons als (jong) mens kunnen beïnvloeden.
En helpend dat er naast ‘gewoon je emoties’ voelen ook zelfonderzoek tools zijn zoals een W.R.A.P maken. Waar AKTIE plannen onderdeel van zijn.
Ander soort lessen op middelbare scholen (Qigong, yoga, mindful, etc.) zou wat mij betreft geen overbodige luxe zijn.
Wanneer 18+ leerlingen bij de GGZ aanwaaien, denk ik dit vaak.
Al zijn er meerdere factoren. Dan nóg onderwijs in verschillende lessen lijkt mij belangrijk.
Jaaa, Daan, dat maakt uit hè, dat soms ineens een andere formulering van iets wat je al vaker had gehoord en eigenlijk ook wel wist, tóch binnenkomt.
En ... ik zou in een mindfulnessbijeenkomst best nader willen onderzoeken wat dat jongetjes dan precies (niet) doet, wanneer hij zegt dat hij alleen maar zenuwachtig is en er verder niets mee doet. Sommige mensen zeggen dat ze niets iets doen met een emotie, en zijn er ondertussen wel van gedissocieerd. En als je dat goed 'kunt', heb je soms ook niet meer in de gaten dat je dat doet. No problem, dat is niet verkeerd, maar het kan weer een aandachtspuntje zijn: heb je dat dan echt nodig op zo'n moment of zou je er ook een paar seconden mee kunnen wachten?
Een mindfulnessbijeenkomst om dat nader te onderzoeken. Dat is wel aan jou besteed.
Want wat doet hij precies wel of niet? En hoe pak je dit in taal?
90 seconden schijnt een emotie te duren…Zenuwachtig schaar ik onder ‘bang’.
Daarvan gedissocieerd zijn… hoe voelt dat? Is dat alleen ‘niet voelen’ en met een lege blik wegzweven/ er even niet bij zijn? Of is dat ‘veel praten’ of veel doen (bv onwijs goed piano spelen?). Of zijn dat negatieve gedachten?
Of kunnen gedrag, gedachten en emoties naast elkaar bestaan met een derde ‘ gewaar zijn perspectief’ erboven? En is dat dan dan aandachtspuntje waar je over schrijft? Even paar seconden gewaar zijn van ‘dat wat er is?’
En dat in oefening stap voor uitbreiden? Je hebt mij nieuwsgierig gemaakt. Thanks. Tot volgende week
Zeer geïnspireerd door dit artikel. Dank. Mooie reminder.
De woorden ‘je hoeft nu even niets te doen’ las ik laatst. Dat kwam als taal slechts op mij af. En ketste metaforisch terug. Heel lastig te verteren bij stress.
En dan sluit dit onverwachts aan (en komt het nu op een ander … ik voel…emotioneel niveau ‘binnen’). Dankbaar.
Daarna heb ik op chatgtp: ‘Reappraisal vs. Wu wei’ ingetikt. Heel interessant. Vooral omdat er binnen de GGZ en op scholen verschillende denkwijzen/ protocollen leven.
Vanmorgen was ik mij aan het verdiepen in het onderwerp: signaleringskompassen voor leerlingen.
(Lijkt mijn inziens op de W.R.A.P- Welness Recovery Action Plan van Copeland). Deze trainingen worden trouwens bij de GGZ gefaciliteerd.
Nog een kleine zijstap (in deze brei van woorden ) neem ik door een mail uit mijn e-mail inbox te delen: ‘De scholen starten bijna. Veel leerkrachten hebben geen kennis van neurodivergentie.
Vanuit onkunde kan er onjuist gehandeld worden, waardoor gedrag escaleert.
Vul het Happy SignaleringsKompas in en geef het document aan de leerkracht. Je kind en de leerkracht zullen je dankbaar zijn.’
Dus ik was lekker iets aan het doen.
Weer terug naar het artikel. ‘Gewoon zenuwachtig zijn!’
En dan toch volgens Russische (?) maatstaven wonderlijk piano kunnen spelen.
(Nog) niet iedereen kan zenuwachtig zijn én presteren. Of ‘zijn’ in complexe situaties. Ik in ieder geval zeker (nog) niet. Het blijft oefenen.
Complex hoe o.a menselijk gedrag, het zenuwstelsel én Westerse en Oosterse conditioneringen ons als (jong) mens kunnen beïnvloeden.
En helpend dat er naast ‘gewoon je emoties’ voelen ook zelfonderzoek tools zijn zoals een W.R.A.P maken. Waar AKTIE plannen onderdeel van zijn.
Ander soort lessen op middelbare scholen (Qigong, yoga, mindful, etc.) zou wat mij betreft geen overbodige luxe zijn.
Wanneer 18+ leerlingen bij de GGZ aanwaaien, denk ik dit vaak.
Al zijn er meerdere factoren. Dan nóg onderwijs in verschillende lessen lijkt mij belangrijk.
Jaaa, Daan, dat maakt uit hè, dat soms ineens een andere formulering van iets wat je al vaker had gehoord en eigenlijk ook wel wist, tóch binnenkomt.
En ... ik zou in een mindfulnessbijeenkomst best nader willen onderzoeken wat dat jongetjes dan precies (niet) doet, wanneer hij zegt dat hij alleen maar zenuwachtig is en er verder niets mee doet. Sommige mensen zeggen dat ze niets iets doen met een emotie, en zijn er ondertussen wel van gedissocieerd. En als je dat goed 'kunt', heb je soms ook niet meer in de gaten dat je dat doet. No problem, dat is niet verkeerd, maar het kan weer een aandachtspuntje zijn: heb je dat dan echt nodig op zo'n moment of zou je er ook een paar seconden mee kunnen wachten?
Hi Ronald,
Een mindfulnessbijeenkomst om dat nader te onderzoeken. Dat is wel aan jou besteed.
Want wat doet hij precies wel of niet? En hoe pak je dit in taal?
90 seconden schijnt een emotie te duren…Zenuwachtig schaar ik onder ‘bang’.
Daarvan gedissocieerd zijn… hoe voelt dat? Is dat alleen ‘niet voelen’ en met een lege blik wegzweven/ er even niet bij zijn? Of is dat ‘veel praten’ of veel doen (bv onwijs goed piano spelen?). Of zijn dat negatieve gedachten?
Of kunnen gedrag, gedachten en emoties naast elkaar bestaan met een derde ‘ gewaar zijn perspectief’ erboven? En is dat dan dan aandachtspuntje waar je over schrijft? Even paar seconden gewaar zijn van ‘dat wat er is?’
En dat in oefening stap voor uitbreiden? Je hebt mij nieuwsgierig gemaakt. Thanks. Tot volgende week
Op deze zonnige zondag inderdaad een Pareltje!!
Dank voor je respons, Marjan!
Ohh wat een mooi verhaal! Mag ik deze gebruiken voor een groep volgende week? Met bron uiteraard
Ha, wat leuk, tuurlijk mag dat, Hartger!