Inleiding
Kent u die uitdrukking, dames en heren?, als ik Dominee Gremdaat even aan mag halen: “Zo heb je een vakantiegevoel en zo is het foetsie...”? Zo las ik dus een stukje op nu.nl waarin stond:
Ruim 60 procent van de Nederlandse vakantiegangers is na één dag werken het vakantiegevoel kwijt.
Dit blijkt uit de ING Vraag van Vandaag van afgelopen week onder 51.400 respondenten per dag.
Het vakantiegevoel verdwijnt gemiddeld na twee of drie dagen. Dat is zo ongeveer een halve week werken. Een minderheid lukt het langer in vakantiesferen te blijven. Bij 15 procent duurt de vakantieroes langer dan een week.
65 procent van de respondenten zegt het na terugkomst van de vakantie extra druk te hebben. Veel e-mails en opgestapeld werk spelen hierbij een rol.Bron: nu.nl
Ai, dat is eigenlijk best zorgwekkend...
Eén dag werken en het hele vakantiegevoel is weer weg. Er komen associaties bij me op met “bullshit jobs” (zinloos werk, ook volgens de werknemer zelf), teveel prikkels, te slechte zelfzorg.
Wat is dat vakantiegevoel eigenlijk?
Dat klinkt misschien als een overbodige vraag, maar het woord staat niet in de Dikke van Dale... Bij het woord vakantiegevoel stel ik mij zegswijzen voor als “er even helemaal uit zijn”, “de boel de boel laten”, “even niets hoeven”, tot misschien wel “daar heb je het hele jaar naartoe gewerkt”. Deze laatste hoor je ook in andere contexten, zoals carnaval en het vuurwerk afsteken tijdens oud-en-nieuw.
Dat zijn eigenlijk ook een soort vakantiegevoelens: iets leuks waar je lang naar uitkijkt en wat daarna weer voor een heel jaar voorbij is. Want dat is iets wat er bij lijkt te horen: dat het – geheel tegen je zin – weer weg gaat.