Je leven duurt maar één dag
Dus maak er wat van
Nieuwe woorden
De betekenis van de titelwoorden komen grotendeels overeen met gevleugelde uitspraken als ‘iedere dag is nieuw’, ‘pluk de dag’ of ‘leef in het huidige moment’. Maar ja, díé woorden heb ik al zo vaak gehoord dat het lastig is om ze steeds als nieuw te horen ... Zo vormen zich dus clichés.
Met het nieuwe ‘je leven duurt maar één dag’ kan ik voorlopig weer even voort. Dat gaat soms zo met woorden. Aan de ene kant schieten ze vaak tekort om te omschrijven wat we echt ervaren, of kunnen ze ‘loos’ zijn: uitgesproken zonder de bijbehorende intentie, of beluisterd zonder te gehoord te worden. Aan de andere kant kunnen woorden ons ook raken. Een klik veroorzaken.
Twee klikken
Zo'n klik had ik dus met ‘je leven duurt maar één dag’. Het is voor mij zelfs een tweeledige klik. De eerste klik geeft een bepaalde urgentie. Een urgentie die voortkomt uit het besef dat het dus vandaag moet gebeuren. Alsof er geen morgen is. Een belangrijk besef voor degenen die denken dat het genieten wel kan nádat ze met pensioen zijn.
Mocht je denken dat je dus vandaag heel erg hard moet werken om alles af te krijgen wat je jezelf op je bordje hebt genomen of anderen erop hebt laten leggen, dan maak je het jezelf te moeilijk. Stel jezelf écht voor dat je leven alleen vandaag duurt. Wat is dan van belang?
Hint: uit interviews met mensen op hun sterfbed blijkt dat bar weinig stervenden (lees: niemand …) spijt hebben dat ze niet wat meer tijd op hun werk hebben doorgebracht.
De tweede klik geeft ruimte. Ruimte die voortkomt uit het besef dat er morgen weer een nieuw vandaag is, waarop het wéér allemaal kan gebeuren.
Dat is voor mij misschien wel het mooiste aan de gedachte ‘je leven duurt maar één dag’: dat het ons bevrijdt van het gewicht van al die andere dagen. Niet alleen de toekomst met zijn eisen of zorgen, maar ook het verleden met zijn vergissingen, gemiste kansen en wat-alsen.
Als je leven vandaag zou eindigen, is het echt niet van belang of je je administratie op orde hebt, of dat je alle mails hebt beantwoord. Heb je je vandaag even verwonderd? Heb je gelachen; heb je iemand met aandacht aangekeken?
Wat nu als je leven écht maar één dag zou duren?
Een heel mooi uitgewerkt gedachte-experiment over dit thema is de film Groundhog Day. Een zogenaamd romantische komedie, maar dan een mét een verhaal én een moraal die het cliché te boven gaat.
Een weerman (Bill Murray) merkt tot zijn grote schrik dat zijn leven zich steeds afspeelt op dezelfde dag. En dan nog wel zijn jaarlijkse rampdag: de dag waarop hij verslag moet doen van een überburgelijk evenement. Iedere dag speelt zich exact hetzelfde af. De weerman doorloopt alle emoties en opties om hieraan te ontsnappen. Of hem dat lukt, zal ik niet verraden...
Wat ga jij vandaag doen?
Stel je voor: vandaag is niet een tijdseenheid, maar een plek; een klein eiland waar je elke ochtend opnieuw aanspoelt, zonder bagage van gisteren en zonder kaarten voor morgen. Alleen jij, de zee, en de zachte grond onder je voeten.
Wat zou je daar doen? Misschien eerst even zitten. Voelen dat je leeft. Niet omdat je iets moet presteren, maar omdat je ademt.
Je leven duurt maar één dag. En die dag – die plek – is nu. Er is niets om in te halen. Geen eindbestemming. Alleen maar deze kust, deze adem, dit ene moment dat zich aanbiedt als een uitnodiging.
Wees welkom. Je bent er al.
Filmpje
Hieronder de trailer van Groundhog Day. Het is de moeite waard om hem te huren, downloaden of kopen!
Heb een goeie dag / leven!
Als je dit artikel interessant vond en geen betaald abonnement wilt, mag je me ook trakteren op een cappuccino!