Ervaringsverhaal: Qigong bij trauma: bestaansbevestigend!
Qigong als helpende methode voor een lijf dat trauma draagt
Inleiding
Saskia Ebus volgt sinds enige tijd de Qigong lessen online. Ze heeft een Praktijk voor Core Process Therapie in Eindhoven (Praktijk Rosas) en voorheen werkte ze als neuroloog. Saskia is dus om meerdere redenen erg geïnteresseerd in lichaamswerk en verdiept zichzelf door de opleiding tot Somatic Experiencing Practitioner (lichaamsgerichte traumatherapie) te volgen.
Naar aanleiding van de lessen Qigong schreef ze onderstaand verhaal, dat ik graag plaats.
Dank je wel, Saskia!
Mijn ervaring van Qigong bij trauma: bestaansbevestigend!
Na trauma wil een lijf zich vaak liever verstoppen, afsluiten en niet bewegen, misschien zelfs helemaal niet meer bestaan. Met lichamelijke oefeningen kan dat verbeteren, maar het is vaak zo moeilijk om iets te vinden waardoor je lichaam niet juist meer in de stress schiet.
Nadat ik een aantal lessen Qigong bij Ronald heb gevolgd, beleef ik hoe goed deze methode is voor mijn (een) lijf dat trauma draagt! Niet alleen door de methode, maar ook door Ronald, met zijn humorvolle zachtaardige speelse manier van lesgeven. Ik ervaar de lessen als ‘bestaansbevestigend’!
Thuis komen bij jezelf
Ik ga proberen uit te leggen wat trauma in een (mijn) lijf betekent, en waarom de lessen van Ronald op zoveel aspecten ervan, een antwoord beginnen te geven. Zodat ik tijdens de lessen ineens innerlijke woorden hoor zoals: “Ja hoor, ik ben er!”, “Hè, hè, eindelijk, hier is mijn lichaam dan”. Mijn ademhaling begint te snappen hoe ze rustig in mij kan gaan bewegen. Zo is het dus om steeds meer ‘te belichamen’, zo is het om, wat men vaak zegt, ‘thuis te komen in je lichaam’, langzamerhand en vriendelijk, in een lichaam waar je uit was geschrokken.
Want bij trauma:
Gaat aandacht automatisch meer naar dingen buiten het lichaam dan erbinnen…
En bij Qigong?
Leidt Ronald je op een speelse, rustige manier naar meer ervaren in het lichaam. Naar ervaringen van het lichaam in beweging, en van het lichaam in stevige, levendige stand. En terwijl hij lekker doorkeuvelt, grapjes maakt, en je af en toe ook weer naar andere belevingen buiten je lichaam leidt, leer je dit spelenderwijs. Zonder moeite!
Want bij trauma:
Is er verkramping van spieren en bindweefsel (en dat doet vaak pijn). Maar het lichaam wil dat liefst niet meer loslaten.
En bij Qigong:
Leiden de oefeningen en woorden van Ronald (“No problem!”) ertoe dat het bindweefsel zich misschien voor het eerst op sommige plaatsen, zachtjes mag gaan uitstrekken, eindelijk, na zo lange tijd! Zo zachtaardig en langzaam aandachtsvol, dat mijn lichaam het kan volgen en er niet van in paniek raakt.
Want bij trauma:
Zijn bewegingen niet vloeiend, maar stram. Het lichaam voelt alsof het niet helemaal bij elkaar hoort, niet goed in elkaar past, het voelt soms niet meer symmetrisch, of bepaalde lichaamsdelen lijken er maar wat bij te bungelen.
En bij Qigong:
Begin ik ineens vloeiende samenhang te ontdekken, mijn hele lichaam begint het weer te snappen: hier ben ik, en zo beweeg ik! Ik ben een geheel lichaam! En als ik het even kwijt ben, dan kijk ik in de ‘spiegel’ (Ronald die voor me staat, en doe ik net als hij), of luister naar de mooie bewegingsmetaforen die hij gebruikt. En dan ineens is het er weer, even, en steeds vaker: die vloeiende vanzelfsprekende aanwezigheid van mijn lijf, van mij.