Ervaringsverhaal: Qigong bij trauma: bestaansbevestigend!
Qigong als helpende methode voor een lijf dat trauma draagt
Inleiding
Saskia Ebus volgt sinds enige tijd de Qigong lessen online. Ze heeft een Praktijk voor Core Process Therapie in Eindhoven (Praktijk Rosas) en voorheen werkte ze als neuroloog. Saskia is dus om meerdere redenen erg geïnteresseerd in lichaamswerk en verdiept zichzelf door de opleiding tot Somatic Experiencing Practitioner (lichaamsgerichte traumatherapie) te volgen.
Naar aanleiding van de lessen Qigong schreef ze onderstaand verhaal, dat ik graag plaats.
Dank je wel, Saskia!
Mijn ervaring van Qigong bij trauma: bestaansbevestigend!
Na trauma wil een lijf zich vaak liever verstoppen, afsluiten en niet bewegen, misschien zelfs helemaal niet meer bestaan. Met lichamelijke oefeningen kan dat verbeteren, maar het is vaak zo moeilijk om iets te vinden waardoor je lichaam niet juist meer in de stress schiet.
Nadat ik een aantal lessen Qigong bij Ronald heb gevolgd, beleef ik hoe goed deze methode is voor mijn (een) lijf dat trauma draagt! Niet alleen door de methode, maar ook door Ronald, met zijn humorvolle zachtaardige speelse manier van lesgeven. Ik ervaar de lessen als ‘bestaansbevestigend’!
Thuis komen bij jezelf
Ik ga proberen uit te leggen wat trauma in een (mijn) lijf betekent, en waarom de lessen van Ronald op zoveel aspecten ervan, een antwoord beginnen te geven. Zodat ik tijdens de lessen ineens innerlijke woorden hoor zoals: “Ja hoor, ik ben er!”, “Hè, hè, eindelijk, hier is mijn lichaam dan”. Mijn ademhaling begint te snappen hoe ze rustig in mij kan gaan bewegen. Zo is het dus om steeds meer ‘te belichamen’, zo is het om, wat men vaak zegt, ‘thuis te komen in je lichaam’, langzamerhand en vriendelijk, in een lichaam waar je uit was geschrokken.
Want bij trauma:
Gaat aandacht automatisch meer naar dingen buiten het lichaam dan erbinnen…
En bij Qigong?
Leidt Ronald je op een speelse, rustige manier naar meer ervaren in het lichaam. Naar ervaringen van het lichaam in beweging, en van het lichaam in stevige, levendige stand. En terwijl hij lekker doorkeuvelt, grapjes maakt, en je af en toe ook weer naar andere belevingen buiten je lichaam leidt, leer je dit spelenderwijs. Zonder moeite!
Want bij trauma:
Is er verkramping van spieren en bindweefsel (en dat doet vaak pijn). Maar het lichaam wil dat liefst niet meer loslaten.
En bij Qigong:
Leiden de oefeningen en woorden van Ronald (“No problem!”) ertoe dat het bindweefsel zich misschien voor het eerst op sommige plaatsen, zachtjes mag gaan uitstrekken, eindelijk, na zo lange tijd! Zo zachtaardig en langzaam aandachtsvol, dat mijn lichaam het kan volgen en er niet van in paniek raakt.
Want bij trauma:
Zijn bewegingen niet vloeiend, maar stram. Het lichaam voelt alsof het niet helemaal bij elkaar hoort, niet goed in elkaar past, het voelt soms niet meer symmetrisch, of bepaalde lichaamsdelen lijken er maar wat bij te bungelen.
En bij Qigong:
Begin ik ineens vloeiende samenhang te ontdekken, mijn hele lichaam begint het weer te snappen: hier ben ik, en zo beweeg ik! Ik ben een geheel lichaam! En als ik het even kwijt ben, dan kijk ik in de ‘spiegel’ (Ronald die voor me staat, en doe ik net als hij), of luister naar de mooie bewegingsmetaforen die hij gebruikt. En dan ineens is het er weer, even, en steeds vaker: die vloeiende vanzelfsprekende aanwezigheid van mijn lijf, van mij.
Want bij trauma:
Voel je vaak veel signalen van je lichaam dat het niet OK is.
En bij Qigong:
Helpt Ronald me om met vriendelijke aandacht en zonder schuldgevoel de oefeningen aan te passen (bijvoorbeeld bij langer stilstaan, waar mensen met trauma vaak snel onwel van worden door bloeddruk regulatieproblemen). En langzamerhand leer ik het: echt rechtop gaan STAAN, en BESTAAN.
Al met al: het is voor mij lang zoeken geweest naar oefeningen die mijn lichaam helpen ontvouwen, vloeiend maken, maar ook stevig, en zodat ik meer levendigheid kan gaan voelen. Mijn lichaam heeft daarbij aanmoediging nodig, met vertraging, zachtheid en humor. Ik ben erg blij dat ik deze lessen gevonden heb en ik ben benieuwd naar wat er allemaal nog mogelijk gaat worden!
Vlinder
Ronald vond bij dit blog een plaatje van een vlinder: HET symbool voor vrijheid na transformatie. Een vlinder pompt na het ‘geboren worden’ uit de cocon, warm bloed in de vleugels, om ze te ontvouwen, net zoals ons lichaam bij de Qigong oefeningen. Zodat het doorbloed, bezield en van energie voorzien kan worden! De foto van de vlinder inspireerde me om een zelfgeschreven gedicht toe te voegen over een proces van verandering na trauma.
VOLHOUDEN
Ze denken dat transformatie is
wegkruipen
wachten
rusten
in je holletje
laten gebeuren
overgave
tot je plotseling die vlinder bent
dat lijkt het te zijn
aan de buitenkant
Wie kon weten
dat de werkelijkheid is
verscheurd worden
afgebroken
de weg kwijt
een vleugel blijkt
toch weer een strakke rupsen poot
die onmogelijk wegkomt
nog steeds niet
het lijf
blijft verstrikt
haken achter pijnlijk scherpe stukken
van de cocon
En er is iets in de kern dat het ziet gebeuren
onophoudelijk wil
het beeld van wat was
het beeld van wat wordt
te zien vermengen
en ontmengen
Er is iets aan de buitenkant dat het ziet gebeuren
onophoudelijk aanmoedigt
tot de vlinder
opgelucht
opgestegen
geheel zichzelf
dat wat erbuiten is kan ontmoeten
Saskia 2022
