Cherionna Menzam-Sills is een grote naam in de pre- en perinatale psychologie1. Ze schrijft boeiend over deze gebieden, die ik heel fascinerend vind, maar waar ik (nog?) niet veel kennis van heb. Ik werd geraakt door een van haar laatste artikelen en heb haar gevraagd of ik het mocht vertalen2. Dat mocht! Dus laat ik Cherionna nu aan het woord3.
Embryonale Relaties
We zijn allemaal verbonden en in relatie, al lang voor we geboren worden. We staan in verbinding met zowel kosmische als biologische werkelijkheden: Kosmos en Moeder.
Bevruchting ontstaat uit een relatie tussen zaadcel en eicel. Deze gezanten van onze voorouders wisselen chemische en vibrerende signalen uit. Hun interactie stelt hen in staat elkaar te vinden en samen te smelten.
Het lijkt erop dat er bij de bevruchting een ‘derde iets’ verschijnt dat zich verbindt met de eenwording van zaad- en eicel; als een wezen dat arriveert in een nieuw leven. Er ontstaat een relatie tussen dat wezen en de fysieke cellen van zaad- en eicel, waaruit een eencellig organisme ontstaat: de zygote.
De zygote treedt in contact met een Intelligentie die haar aanstuurt bij de vorming van het embryo dat zich ontwikkelt tot foetus en uiteindelijk als een baby wordt geboren, in een steeds meer zichtbare relatie met de familie en de wereld. Deze relatie bestaat meestal al voordat de familie of de omgeving überhaupt weet dat dit nieuwe leven er is.
Op grotere schaal is het zich ontwikkelende wezen ook verbonden met zijn oorsprong. Kleine kinderen vragen: “Waar kom ik vandaan?” Volwassenen hebben zelden een bevredigend antwoord. Ook wetenschappers worstelen om een antwoord te vinden. En toch voelen we, zowel wetenschappelijk als intuïtief, dat we op de een of andere manier voortkomen uit de Kosmos.
Een diepere waarheid
In zijn boek Cosmogenesis schrijft Brian Swimme: “Er is een diepere waarheid. Wij zijn universum. Het universum heeft ons gemaakt. In de meest oorspronkelijke zin zijn wij kosmologische wezens.” (p. 24)
Inheemse volkeren van over de hele wereld hebben beschreven dat mensen voortkomen uit de sterren, uit de wateren van de zee, het meer, de rivier, welk water maar nabij was. Ze zeggen dat we komen van de berg, van de rotsen.
We zijn gemaakt van sterrenstof. De mineralen in ons lichaam zijn opgebouwd uit sterrenstof dat op aarde is gevallen.
De Adem van het Leven
In de craniosacrale biodynamica begrijpen en ervaren we dat een mysterieuze kracht, die wij de Adem van het Leven noemen, onze vorming begeleidt in de baarmoeder – en verder gedurende ons hele leven. Deze kracht is de bron van de energetische velden waarin wij ons bevinden en bewegen.
De eerste zichtbare verandering in het embryo is het ontstaan van een middenlijn, de zogenaamde primitieve streep. Het lijkt erop dat deze een energetisch veld in de vorm van een torus4 weerspiegelt, met een steeds weer opduikende middenlijn. Tijdens biodynamische behandelsessies kunnen we dit veld voelen wanneer het systeem van de cliënt iets heeft opgelost en zich opnieuw ordent. De middellijn van het veld is een organiserend steunpunt dat onze vorming leidt, eerst in het embryo en daarna door het leven heen, steeds als we reageren op- en herstellen van de gebeurtenissen in ons leven.
We staan hier in relatie met een energetisch veld dat we kunnen ervaren als een oorspronkelijke blauwdruk, vol instructies. Dit veld vormt een pad voor een dynamische en blijvende verbinding met de Kosmos.
Het embryo, zelfs als conceptus, en misschien zelfs al vóór de conceptie, staat in contact met het Kosmische.
Prenatale gewaarwording
Vanaf het begin staan we via onze ouders ook in relatie met de wereld waarin we arriveren. Ook deze relatie begint vaak al voordat de ouders beseffen dat ze een kind verwachten. De baby is daarentegen al gewaar. Iedere cel voelt en reageert op de omgeving: ze trekken zich intelligent terug en trekken samen bij contact met giftige invloeden en expanderen en groeien in een voedende en steunende omgeving. Embryonale cellen ontwikkelen zich in relatie tot omliggende cellen én tot de voedende of giftige kwaliteiten van de vloeistoffen en het energetisch veld van de moeder.
Groeien in een moeder die zich ongezien, ongewenst of onveilig voelt, of die niet zwanger wil zijn, is uiterst toxisch voor het embryo. Het is bekend dat kindje in wording proberen zo klein mogelijk te blijven om niet opgemerkt te worden, een patroon dat soms een leven lang blijft bestaan. Voelt een moeder zich veilig en gesteund en verlangt zij ernaar om nieuw leven via haar lichaam te verwelkomen, dan kan het kindje in haar die veiligheid en steun ook ervaren. Dan kan het kindje in wording gedijen.
Celbioloog Bruce Lipton wees erop dat cellen óf in een toestand van angst/bescherming verkeren, óf in een toestand van liefde/groei. Ze kunnen niet tegelijkertijd groeien en zich beschermen. Een kindje, dat afhankelijk is van liefdevolle verwelkoming om te overleven, komt in een immense innerlijke spagaat terecht wanneer het in een veld van afwijzing terechtkomt. Het moet groeien om te overleven, maar het moet zich ook beschermen.
Oorspronkelijk embryonaal potentieel
Veel embryo’s overleven de uitdagingen van het vroege leven niet. Maar jij leest dit, dus jij hebt het overleefd! Wat heeft jou daartoe in staat gesteld? Misschien kwam je in een liefdevol en ondersteunend familieveld terecht. Maar als dat niet zo was, dan was er iets anders dat jou hielp je te ontwikkelen en zover te komen. Ik noem dat ons “oorspronkelijk embryonaal potentieel”.
We mogen het als een wonder beschouwen dat een klein, ogenschijnlijk eenvoudig eencellig organisme kan uitgroeien tot het complexe menselijk lichaam dat wij hebben. Dat wonder is de uitdrukking van een ongekend potentieel, een manifestatie van de Intelligentie van de Adem van het Leven. Je zou kunnen zeggen dat de Kosmos via ons tot expressie komt.
De volledige expressie van dat potentieel kan in de loop van het leven overschaduwd raken door de dingen die we meemaken. Maar het verdwijnt niet. Het blijft toegankelijk. Dat vraagt om in relatie te zijn met dat potentieel.
In onze westerse wereld leren we dat onze gedachten en hersenen belangrijker zijn dan het voelen van onze lichaamssensaties. We besteden vooral aandacht aan ons lichaam als het pijn doet. We trainen het om te presteren, zoals in sport of dans. Dit leidt geregeld tot blessures omdat we zelden écht luisteren naar wat het lichaam ons wil vertellen.
Luisteren en liefhebben in de Stilte
Toegang krijgen tot ons potentieel vraagt in mijn ervaring om vertraging, luisteren, en onszelf toestaan om de boodschappen van onze aangeboren Intelligentie te ontvangen. In veel meditatieve tradities keren we ons naar binnen, naar een relatieve stilte, waardoor we ons kunnen openen voor de informatie die ons in de haast van het dagelijks leven ontgaat. Stilte helpt ons terug te keren naar ons oorspronkelijke potentieel, inclusief onze oorspronkelijke relatie met de Kosmos.
Waar we ooit liefdevolle verwelkoming hebben gemist, kunnen we die alsnog ontdekken, of misschien beter gezegd: onthullen, door samen stil te worden in een veilige relatie met een vertrouwde ander, bijvoorbeeld in therapie.
Het is nooit te laat om het kindje in wording dat we ooit waren welkom te heten. We kunnen altijd even stilstaan en ons herinneren dat er een grotere werkelijkheid is, opnieuw te beseffen dat we niet los staan van de sterren, niet los van de Kosmos die ons vormt.
Haar website vind je hier, Cherionna’s blog op Substack.
Opvallend dat er over pre- en perinatale psychologie nog geen Nederlandstalige WikiPediapagina is, wel een Engelse.
Recent vertaalde Monique Timmermans, hoofdredacteur van Mad in The Netherlands, ook een artikel van Cherionna.
Ik heb ook wel even getwijfeld of een artikel als dit niet teveel uit de toon valt van de andere artikelen op RelaxMore.net. Hoewel ik er nooit veel aandacht in mijn artikelen heb gehad voor de ‘dingen’ die heel vroeg in ons leven kunnen gebeuren en die impact hebben in latere jaren, vind ik het ten eerste een heel interessant gebied en ten tweede heb ik, mede door de ervaringen met de G-GHIA Qigong groep van de afgelopen jaren, meer verwondering voor deze periode gekregen en ben ik van mening dat we hier meer aandacht voor mogen hebben.
Kortom: dit artikel op dit tijdstip en op deze website is wat mij betreft helemaal prima!
Een torus is een donutachtige vorm.
Bedankt voor dit artikel Ronald, het resoneert en is herkenbaar. Ik weet via een reading die ik onlangs had, dat ik veel karma draag via mijn moeders lijn. Mijn moeder had haar hele leven angsten die zij niet begreep. Ik was heel klein bij mijn geboorte. Wat mij moed geeft is het oorspronkelijk embryonaal potentieel. Dat begint steeds meer in mijn bewustzijn te komen.
Mooi juist dat je hier aandacht aan geeft. Ik begreep van mijn orthomoleculair arts dat als de moeder in de zwangerschap veel stress heeft dit invloed heeft op hoe haar kind dat dan (minder) kan hanteren. Puur door stofjes.
Heeft zij ook artikelen over het indalen van de ziel, voorafgaand aan de geboorte? Dus op energieniveau?
Uiteindelijk is voor mij alles energie, informatie, resonantie en in die diepe stilte waar jij over schrijft, kun je dat (leren) ontvangen en opmerken. Het mysterie blijft een wonder.
Er is ook een boek met prachtige foto’s van de ontwikkeling van de zwangerschap. Het grote wonder.